Tik.
Ik haal de koptelefoon van mijn hoofd.
Tik tik. Kodi ketst met haar nagels tegen de keukendeur en kijkt me aan.
‘Wil je naar buiten, Kodi?’
Ze spurt naar me toe.
‘Ben je zeker dat je naar buiten gaat? Niet zoals gisteren, hè.’
Ze kwispelt.
Ik hijs me uit de stoel en open de deur.
Kodi stapt tot aan de drempel en snuffelt. Ze keert zich om en laat me staan. Met een geeuw nestelt ze zich op het orthopedische ligkussen naast de tv en kruist haar voorpoten.
Ik kijk haar aan en sla mijn armen over elkaar. Ze werpt me een onschuldige blik toe en legt haar kop neer voor een dutje.
Ik schud mijn hoofd en zet mijn koptelefoon weer op.
Deugniet.
En toch kunnen we niet zonder elkaar. Zelfs niet op vakantie.
Vriendin Olivia snapt er niks van.
‘Waarom laat je haar niet in een pension? Die mensen zijn echt goed met honden’
Tuurlijk.
Dat zal wel.
Alleen is mijn rescuehond niet goed met mensen.
Niet met de postbode. En ook niet met de man die de gasketel komt vervangen. Of met de kleuters die opeens Driekoningen zingen voor het raam. Ze houdt niet van onverwachte dingen.
Maar ze is gek op de dierenarts. Ze komt bedeesd aaitjes bedelen bij mijn beste vriend. En ze trakteert mijn zus al bij de voordeur op een welkomstdansje.
Geef Kodi tijd en vertrouwen, en ze geeft je haar hart.
Geef Kodi tijd en vertrouwen, en ze geeft je haar hart. ♥
‘Oké, maar met een hond erbij kun je amper iets doen’
Klopt, ze kan niet mee op de bananenboot. Ze haalt haar neus op voor museumbezoeken. Van cocktails drinken in de club komt ook al niks in huis.
Kortom: ze is de ideale reisbuddy.
Behalve als het over bagage gaat
Ooit al geprobeerd om een middelgrote hond, een reistas op wielen, een orthopedisch ligkussen, een deken, een Beagles Originals-outdoorrugzak, hondenvoer, een voerbak, een drinkbak, een fles zalmolie, een leiband, de piepende octopus én het afgekloven Nylabone in je Citroën C3 te proppen?
Maar ja, die ogen. Ik neem wel een boek minder mee.
‘Maar het is een hond, niet je kind’
Geen zorgen: ze gaat niet mee aan tafel, en ik trek haar geen glitterjurkjes aan.
Maar ze is óók geen iPhone die je snel bij Coolblue bestelt. Er zit geen handleiding bij. Ze kan alleen maar hopen dat jij de tijd wilt nemen om haar te begrijpen.
Dat je doorhebt dat ze de papiercontainers op straat niet vertrouwt.
Dat ze niet vlak langs het flapperende dekzeil aan het hek van de buurman durft wandelen.
Dat je snapt dat je de voorraad kauwsnacks altijd moet aanvullen.
En dat je beseft dat jij het belangrijkste bent in haar leven.
Ik kan haar geen dag missen
Ze geeuwt me luidkeels wakker.
Ze pikt mijn papieren zakdoekje als ze wil spelen.
Ze legt haar poot op mijn been als ik huil.
Ze is mijn beste maatje.
Hondenlevens zijn standaard te kort
Daarom dek ik haar ‘s nachts toe met een deken. Ik zet de tv op kookzender Njam als ik uit eten ga. We vieren elk jaar haar verjaardag, inclusief hondenijsje en een uurtje snuffelwei.
En ze gaat met mij mee op reis.
Punt.
